استفاده از ویدیوهای شاهدان عینی برای مستندسازی نقض حقوق بشر امری بسیار مهم برای برای کنشگران و روزنامه‌نگاران است. در برخی مواقع این ویدیوها تنها مدرک برای تحقیق و تهیه گزارش هستند. اما تصمیم‌گیری در مورد نحوه به اشتراک گذاشتن این ویدیوها کار ساده‌ای نیست. برخی از این ویدیوها اگر در ابعاد وسیع به اشتراک گذاشته شوند یا از آن‌ها سو‌استفاده شود، می‌توانند افراد را در معرض خطرات بزرگ‌تری قرار دهند. در ادامه پنج کاری که می‌توانید برای محافظت از هویت منبع یا منابع‌تان بکنید را بیان می‌کنیم.
۱- شناسایی صورت و صدا: از ابزار تار کردن صورت یوتیوب (blur tool) برای شطرنجی کردن صورت افراد به نحوی استفاده کنید که امکان بازسازی اطلاعات بصری وجود نداشته باشد. اگر فکر می‌کنید فردی که در خطر است می‌تواند از روی صدا شناسایی شود از یک ویرایشگر صوتی برای پنهان کردن صدا استفاده کنید.
۲- سایر سرنخ‌ها: دقت کنید که لباس، تتو، شهادت و سایر اطلاعات صوتی یا بصری ویدیو هویت فرد را مشخص نکند. این موارد می‌تواند شامل اسم، عنوان، پلت موتر و یا آدرس باشد.
۳- فراداده‌ها را از بین ببرید: اطلاعاتی که مشخص کند ویدیو کجا و توسط چه کسی ضبط شده می‌تواند افراد را به خطر بیندازد. به همین دلیل استفاده از ابزاری که این اطلاعات را از بین می‌برند (metadata scrubber) امری ضروری پیش از انتشار عمومی ویدیو است.
۴- احتیاط در شبکه‌های اجتماعی: پیش از اینکه هر گونه اطلاعاتی در مورد ویدیو منتشر کنید، در مورد تبلیغ در شبکه‌های اجتماعی تصمیم‌گیری کنید. اگر گذاشتن پست در مورد ویدیو امکان برملا شدن هویت افراد و یا موقعیت جغرافیایی آن‌ها را به همراه داشته باشد، ممکن است تصمیم بگیرید آن‌ها را محدود کنید. به عنوان مثال، ریتوئیت کردن ویدیوئی در توئیتر یا فیسبوک ممکن است ناخواسته صاحب حساب را در معرض شناسایی شدن قرار دهد.
۵- حواس‌تان به سایر افراد باشد: در مواقعی که چند نفر در ویدیو هستند، مثلا در یک شورش یا تظاهرات، مراقب باشید ناخواسته هویت سایر افراد که تمرکز تحقیق شما بر آن‌ها نیست را در معرض برملا شدن قرار ندهید. همان احتیاطی را که برای سوژه مورد بررسی‌تان به کار می‌برید را برای سایر افراد در ویدیو نیز به کار بگیرید.