چگونه شهروند – روزنامه‌نگاران می‌توانند از خودشان در هنگام فیلمبرداری و مستند کردن یک حادثه محافظت کنند؟
این سوالی‌ست که بسیاری از شهروند – خبرنگاران اروپایی هم می‌پرسند.
عجله نکنید! متوجه هستم که شاید این موضوع به نظرتان غریب بیاید اما در هنگام حادثه عجله نکنید. بسیاری از حملات با این فکر برنامه‌ریزی می‌شوند تا مردمی که به صحنه می‌آیند تا کمک کنند و یا گزارش دهند و یا بیننده اولین حمله باشند را هدف قرار دهند. یا، در مورد حمله‌ی تروریستی خفیف‌تر، تنها برای آنکه حمله‌کنندگان اتوبوسی که قرار بوده سوارش بشوند را از دست داده‌اند. در همین زمان است که شما نیز باید با توجه به ارزیابی خطر حرکت کنید. ابزارهای‌تان را جمع کنید (از شارژ بودن همه آن‌ها اطمینان حاصل کنید) و با به شبکه‌تان متصل شوید.
به این فکر کنید که چه چیزی بیشتر دوست دارید. بیشتر از لباس‌هایی که پوشیده‌اید. به خاطر داشته باشید که سربازان و پلیس نیز به زودی در مکان حاضر می‌شوند و این می‌تواند صحنه را ترسناک و حتی متشنج کند. مراقب جایی که موبایل و دوربین خود را می‌گذارید باشید. شاید توسط دیگران ناراحت کننده و تهدیدآمیز به شمار بیاید – در محیط‌های پرخطرتر شاید حتی به جای اسلحه اشتباه گرفته شود.
حواستان به هر چیز مشکوکی باشد. اگر چیزی را می‌بینید که در آن زمان و مکان نمی‌گنجد، به آن شک کنید. شاید گزارش کردنش بسیار معقول و شاید دور شدن از آن نیز معقول باشد. این زمانی است که باید اعتماد کنید و به غریزه‌تان گوش دهید و بر حسب آن رفتار کنید.
همیشه از داشتن یک برنامه اطمینان حاصل کنید. این برنامه می‌تواند شامل این که کجا می‌روید، و چگونه پنهانی وارد جایی می‌شوید و یا چگونه از جایی خارج می‌شوید باشد. آیا مسیری که انتخاب کرده‌اید باز است؟ اگر نه، مسیرهای دیگرتان کدامند؟ شما باید این اطلاعات را برای خودتان به روزرسانی کنید. هم برای خودتان و هم برای هر کسی که همراهش کار می‌کنید.
با شبکه‌تان ارتباط داشته باشید. دوستان‌تان را از موقعیت‌تان مطلع کنید. بگذارید بدانند که چه کار می‌کنید و چگونه پیش می‌رود. زمان و مکانی را برای دیدار با آن‌ها بگذارید و اگر یکی از شما سر قرار نیامد سعی کنید با وی ارتباط‌تان را برقرار کنید. مهمترین نکات من این است:
۱. یادتان باشد که همه ترسیده‌اند.
۲. مراقب همدیگر باشید – در حین کار و بعد از آن صحبت کنید. اگر مشکلی دارید، درباره‌اش حرف بزنید.
