وسایل الکترونیکی، انرژی مور دنیاز خود را از دو طریق تامین می‌کنند، باتریها و مبدل‌ها.
باتریها انرژی را به‌صورت داخلی ذخیره می‌کنند، اما آن‌ها اغلب سنگین هستند و تامین انرژی محدودی دارند.
مبدلهای برقی مانند پنل‌های خورشیدی، انرژی را از محیط اطراف جمع‌آوری می‌کنند. این مبدل‌ها هرچند برخی از نقاط ضعف باتریها را ندارند، اما خودشان مشکلات جدیدی را معرفی کرده‌اند؛ از جمله اینکه آن‌ها فقط تحت شرایط خاصی می‌توانند عمل کنند و نمی‌توانند انرژی را خیلی سریع به برق تبدیل کنند.
حالا تحقیق جدیدی در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شده که برای اولین بار خلا بین این دو فناوری را در شکل یک زبالهخوار فلز-هوا (metal-air scavenger) پر کرده است.
این زبالهخوار فلز-هوا، از یک طرف مانند یک باتری کار می‌کند و با شکستن و تشکیل متناوب پیوندهای شیمیایی انرژی تولید می‌کند و از طرفی هم مثل یک مبدل عمل کرده و انرژی موردنیاز خود را از محیط اطراف می‌گیرد. این انرژی مشخصا از پیوندهای شیمیایی درون فلز و هوای اطراف زبالهخوار تامین می‌شود.
نتیجه کار، نوعی منبع انرژی است که ۱۰ برابر دانسیته انرژی بیشتری نسبت به بهترین مبدلهای برقی و ۱۳ برابر دانسیته انرژی بیشتری نسبت به باتری‌های لیتیوم یون دارد.
این تکنولوژی در کوتاه مدت می‌‌تواند انرژی برخی از محصولات شرکت‌های دانش‌بنیان را تامین کند.
برندگان اول و دوم رقابت‌‌های سالانه Y-Prize دانشگاه پنسیلوانیا، تصمیم دارند از زباله‌خوارهای فلز-هوا برای تامین انرژی خانه‌‌های خارج از شبکه برق‌رسانی در کشورهای در حال توسعه و همچنین در ساخت سنسورهای با دوام برای کانتینرهای باربری جهت شناسایی مواردی مانند سرقت، خسارت یا حتی قاچاق انسان استفاده کنند.
دلیل توسعه چنین دستگاهی این بود که فناوری‌های ساخت مغز ربات‌ها و تکنولوژی‌هایی که انرژی آن‌ها را تامین می‌کنند، معمولا در مقیاس‌های مینیاتوری انطباق چندانی باهم ندارند.
